воскресенье, 11 марта 2012
01:22

Верш

Liulika
Акамянелы крык душы -
Скульптура рознага напрамку.
Яна грукае па шашы
З абеду, ноччу і да ранку.
Увасабляе дзікі жах,
Кашмар ды жудас нашых лёсаў.
Жыве, як цень, ў вечных снах
Сярод сталіц і сярод вёсак.
Прыходзіць ў госці з ліхтаром,
Які ў дванаццаць роўна гасне.
З нянавісцю, з самотным злом
Па сэрцу і па думкам лазіць.
Грызе мой свет, як той чарвяк,
Які знайшоў здаровы яблык,
І так ўсе робіць абы як -
І гіне з марамі караблік.
І гіне ўсе... і сон ў сне,
Мая душа паперкі губіць...
А што жадаць, здаецца мне,
Па іншаму ўжо не будзе...

@музыка: Т.И.К - Олени

@настроение: Хорошее

@темы: стихи, вершы, жизнь

URL
Комментарии
11.03.2012 в 11:39

Perania
...but what does it matter, my life was over before it ever began - the moment I was born with this curse
На белорусском и красиво - уважаю. Как обычно, смысл я не особо уловила, но поняла что это что-то высокое, грустное и красивое. Мне понравилось)
Особенно понравилось вот это @настроение: Хорошее
URL
11.03.2012 в 12:35

Liulika
Perania, Спасибо!))
P.S. Все верно поняла))
URL

Расширенная форма

Редактировать

Подписаться на новые комментарии
Получать уведомления о новых комментариях на E-mail